ای روزگار !  

برایم مشخـــص کن  

اینبــار کــدام سازت را کوک کــرده ایی تا برایم بزنـــی  

                                     می خواهـــم رقصــم را با سازت                                                                                     هماهنگ کنم … !

 

 

 

سراغت را
از “قاصدک” که می گیرم
تابی خورده و در دل ابرها” گم می شود
غصه ام می گیرد
می دانم!
شرم دارد از اینکه،
خبر دهد،
رفتنت” همیشگی بود”