راستش را بخواهی
فاجعه ی رفتن “او”
چیزی را تکان نداد . . .
من هنوز هم چای میخورم…
قدم میزنم…
هستم!
اما…
تلخ تر …
تنهاتر …
بی اعتمادتر…
سلام
همه مطالب تون قشنگن
نمی دونم برای کدوم شون نظر بذارم.
مثل همیشه عالی
همه مطالب تون قشنگن
نمی دونم برای کدوم شون نظر بذارم.
مثل همیشه عالی
نگاهتون قشنگه
ممنون
قشنگ بود：(
دلم از هزار راه ِ رفته، بی تو باز گشته است…
ایوب هم اگر بود، چشم می بست از انتظار آمدنت …
ممنون
دیدگاه ها [ ۳ ]