رفته از دست قراری که نبود

شده پاییز بهاری که نبود

مانده ام تلخ و به خود می پیچم

سالها پشت حصاری که نبود

همه بود و نبودم شده است

من و تنهایی و غاری که نبود

میروم یک شب از این شهر بمان

تو و این ایل و تباری که نبود

سالها بعد کسی خواهد گفت

انطرفهاست سواری که نبود