چشمان سیاه تو مرا خواهد کشت

افسون نگاه تو مرا خواهد کشت

این گونه که آه می کشد لب هایت

پس لرزه ی آه تو مرا خواهد کشت

 

 

در راس قرار هرشبت می آیم

تا قله ی شب در طلبت می آیم

با کوزه ای از جنس عطش بر سر دوش

تا چشمه ی شیرین لبت می آیم

تو نیستی و این در و دیوار هیچوقت…

غیر از تو من به هیچکس انگار هیچوقت…

اینجا دلم برای تو هِی شور میزند

از خود مواظبت کن و نگذار هیچوقت…