در مکتب ما رسم فراموشی نیست

در مسلک ما عشق هم آغوشی نیست

مهر تو اگر به هستی ما افتاد

هرگز به سرم خیال خاموشی نیست

 

بی پنجره ای غریبه ای در وهمی

عشق است اگر از آن نداری سهمی

فهمیدن عشق عاشقی می خواهد

یک بزرگ می شوی و می فهمی

بدون گذرنامه از خیالم عبور خواهی کرد

مهربانیت را مرزی نیست

 

نذر کردم تا بیایی هرچه دارم مال تو

چشم های خسته پر انتظارم مال تو

یک دل دیوانه دارم با هزاران آرزو

آرزویم هیچ ، قلب بی قرارم مال تو …..

ای قلب من بارانی ات کردند و رفتند

کنج قفس زندانی ات کردند و رفتند

در سایه های شب تو را تنها نوشتند

سرشار سرگردانی ات کردند و رفتند

احساس پاکت را همه تکفیر کردند

محکومِ بی ایمانی ات کردند و رفتند

هرشب تورا دعوت به بزم تازه کردند

در بزمشان قربانی ات کردند و رفتند

زخمی که رستم از شَغاد قصه اش خورد

مبنای این ویرانی ات کردند و رفتند

گریه کردم اشک بر داغ دلم مرهم نشد

ناله کردم ذره ای از دردهایم کم نشد

در گلستان بوی گل بسیار بوییدم ولی

از هزاران گل گلی همچون شما پیدا نشد

 

دلگیرم

از کسی که مرا غرق خودش کرد!

اما نجاتم نداد …

 

بی وفـــایی مکــــــن ای نگــارم

دل کــه بردی زکــــف بیقــــــرارم

بی رخت شام من کی سحر شد

در بدر گشـــتم حـالــــم بـدتر شـد

دلبـــرم کــــی ز حالــــم خبـر شـد

غـمـــــم همـــراه و همــسفر شــد

 

 

چشم در چشمم بریزی تا شوم مست از شراب
درصد ِ گیرایی ات کم کم بیاید، وای نه

من همان پروانه ی ِ بدپیله ی ِ آغوش ِ تو
نوبت ِ زندان ِ ابریشم بیاید، وای نه

کاشکی از خواب شعرم برنخیزم تا ابد
طعم ِ لبهایت مگر دستم بیاید، وای نه...

 

 شهراد میدری

پر نقش تر از فرش دلم بافته ای نیست

از بس که گره زد به گره ، حوصله ها را

......

یک بار هم ای عشق من از عقل میندیش

بگذار که دل حل بکند مسئله ها را

 

محمد علی بهمنی