سخـــــــــتــی تــنهــایی را وقتـــــی فــــهمیـــدم
کــ ــه دیــدم مترسک
بـه کــلاغ میــگویــد:
هرچــقدر دوست داری نوکــ بزن
اما تنهام نذار
بازنده تر از خودم فقط من بودم
هی باختم و دوباره بازی خوردم
یک برگ برنده کاش تو دستم بود
ای کاش که یکبار منم می بردم
کمی زود بود ! ولی
دعایت گرفت مادر بزرگ !!
پیر شدم...!
باید بازیگر شوم ،
آرامش را بازی کنم …
باز باید خنده را به زور بر لبهایم بنشانم...
باز باید مواظب اشک هایم باشم...
باز همان تظاهر همیشگی : خوبــــــــــــــــــــم...

آنقــدر مــــرا سرد کـــرد ؛
از خــــودش .. از عشـــق
کــه حـــالا بــه جـــای دلبستن ، یــــخ بستــه ام!
آهــــای !!! روی احســاســم پــا نگذاریــد
لیـــز می خوریــد…
تنهایی یعنی :
نه " خودش " هست ،
که از تنهایی درت بیاره ...
نه " فکرش " اجازه میده ،
تنهاییت رو ...
با " کس دیگه " پر کنی ...
توی دنیا دو تا نابینا می شناسم ...
یکی تو که عشق منو ندیدی ...
یکی من که به جز تو کسی رو ندیدم ...